Το καντήλι αποτελεί το σύμβολο μιας πραγματικότητας την οποία ο καλλιτέχνης έζησε στα παιδικά του χρόνια, όταν στη διάρκεια μιας τελετουργίας για την ευφορία και τον αγιασμό της γης ανάβονταν στους αγρούς καντήλια. Το φως, στοιχείο με ιδιαίτερη βαρύτητα στο έργο του, είναι η φλόγα του καντηλιού που λιώνει κεριά ή καίει ελαιόλαδο μέσα στα περιβάλλοντα που κατασκευάζει με φυσικά, ανεπεξέργαστα υλικά: νερό, κερί, άμμος, χώμα, ξύλα, καλάμια, ελαιόλαδο, κ.ά. Κατασκευές που παραπέμπουν συχνά στην ορθόδοξη χριστιανική λατρεία, αλλά για τον Σπηλιόπουλο είναι μια τελετουργία για την αποτροπή των κακών και την έλξη των ευεργετικών δυνάμεων. Η σειρά αυτών των έργων, ξεκίνησε με μελέτες στη φύση της γενέτειρας γης του, της Χαλκιδικής και κατόπιν μεταφέρθηκε σε κλειστό χώρο - γκαλερί.